Od początku studiów na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
interesowałem się pracą w laboratorium – od początku też miałem możliwość rozwijania swej pasji w
Zakładzie Chemii Bionieorganicznej, gdzie zdobywałem umiejętności niezbędne dla chemika i badacza.
W trakcie studiów magisterskich otrzymałem ponadto wyjątkową szansę: przez cztery miesiące
pracowałem w laboratorium jednego z najznamienitszych naukowców na świecie – Noblisty, Profesora
Jean-Marie Lehna w Strasbourgu.
Pobyt we Francji okazał się niezmiernie ważny dla mojego rozwoju naukowego, doceniono moją
pracowitość i uzyskałem możliwość kontynuowania swej badawczej podczas studiów doktoranckich.
Inspirację czerpałem od dwóch naukowych znakomitości: Profesora Jean-Marie Lehna oraz mojego
mentora Profesora Paolo Samorì na Uniwersytecie w Strasburgu; współpracuję z nimi do dziś.
W ciągu ostatnich kilku lat nawiązałem również efektywną współpracę z wieloma światowej sławy
specjalistami, m.in. P. J. Stang (USA), K. Müllen i X. Feng (Niemcy), V. Palermo (Włochy), jak również
z liderami europejskiej gospodarki (BASF, Nokia).
W 2013 r. znalazłem się w rankingu najbardziej obiecujących 30 młodych naukowców na świecie,
opublikowanym w renomowanym czasopiśmie Scientific American.
Wieloletnie doświadczenie zdobyte w kraju i zagranicą, dające możliwość współpracy z najlepszymi,
pomogło mi w uzyskaniu kilku prestiżowych grantów badawczych i utworzeniu satelitarnego zespołu
badawczego w Wielkopolskim Centrum Zaawansowanych Technologii (WCZT) na UAM. Z zespołem
tym zajmuję się obecnie wykorzystywaniem chemii supramolekularnej do modulowania właściwości
fizykochemicznych warstwowych materiałów dwuwymiarowych poprzez ich kontrolowane
oddziaływania z funkcjonalnymi cząsteczkami organicznymi, co umożliwia nadawanie materiałom
dwuwymiarowym charakteru wielofunkcyjnego, m.in. zdolności do rozpoznawania jonów metali,
wysokiej porowatości i nowych właściwości optycznych.
Moja działalność na rzecz promowania nauki polskiej została wyróżniona przez KAPITULE w 2015 r.,
która przyznała mi tytuł Wybitnego Polaka we Francji w kategorii « Młody Polak ». Dla mnie osobiście
był to niezmiernie ważny moment w mojej karierze naukowej, ale co ważniejsze zmotywował mnie do
dalszego działania na rzecz krzewienia polskiej nauki we Francji.
W ciągu ostatnich kilku lat miałem przyjemność gościć w Strasbourgu kilkunastu młodych naukowców
polskich – nie zostało to w żadnej mierze zbagatelizowane przez władze Université de Strasbourg, które
poprosiły mnie niedawno w pomocy w zorganizowaniu debaty z uniwersytetami polskimi mającej na
celu nawiązanie nowej (międzydyscyplinarnej) polsko-francuskiej współpracy. Akcja ta, będąca de
facto początkiem europejskiego uniwersytetu Macron’a, ma na celu zacieśnianie stosunków zarówno
dyplomatycznych jak również umożliwiać młodym studentom podejmowanie nauki na kilku
uniwersytetach europejskich zjednoczonych w sieci najlepszych ośrodków europejskich. Pierwsza debata
pomiędzy Université de Strasbourg a Uniwersytetem Adama Mickiewicza (która miałem przyjemność
prowadzić) okazała się niezwykle owocna i mam nadzieje ze pozwoli na rozwój stosunków między tymi
dwoma uczelniami.
